Dette er den andre boka mi med minne frå ein fjord på Vestlandet like etter krigen.

Eg fortel om menneske som betydde noko for meg då eg vaks opp, og andre menneske eg møtte.

Eg skriv om fiskebil og brødbil , om agentar, om besteforeldre og sambygdingar.

Far var på arbeid,og mor stellte heime, så det var ein tradisjonell kjernefamilie eg vaks opp i. Mor hadde og ansvaret for ein liten bensinstasjon.

Far døydde då eg var 12 år, og 15 år gamal fekk eg stefar.

Fjorden var riksveg1, men etterkvart vart bilen det viktigaste framkomstmidlet.

Me hadde fådelt skule, og gjekk på skulen annankvar dag, så me hadde god tid til leik, og til å utforske skog og mark, sjølv om me måtte ta del i dagsens arbeid, og hadde plikter rett som det var.

Tida var full av framgang, og var optimistiske.